تبلیغات 
دوست (سهراب سپهری)
بزرگ بود
و از اهالی امروز بود
و با تمام افق های باز نسبت داشت
و لحن آب و زمین را چه خوب می فهمید.
صداش
به شكل حزن پریشان واقعیت بود.
و پلك هاش
مسیر نبض عناصر را
به ما نشان داد.
و دست هاش
هوای صاف سخاوت را
ورق زد
و مهربانی را
به سمت ما كوچاند.
در زیر آن سنگ سپید (پوران فرخزاد)
من از انتهای روز در گورستان
و قار قار کلاغان
و غایت تنهایی
می آیم
زیر کاج های پیر
ترا به نام صدا کردم
و صدایی که از نا معلوم می آمد
به من گفت :
- او به خاموشی پیوسته
تمام شب (پوران فرخزاد)
در میان عمیق ترین تاریکی ها
به دو چشم غمگینی می اندیشم
و به پنجه هایی که
خاک،خاک مهربان آن را می پوشاند
تمام شب
گذشته را در عکس ها می دیدم
و صداها را از جرز ها می شنیدم
... جزیره ای دور را می دیدم
که فرو رفته بود در مهی سیاه
و پرنده سفیدی را
که در مه فرو می رفت
رفتی
به خاتون بزرگ شهر "فروغ" منصور اوجی
کدام آسیا
به نوبت گشت؟!
که بی نوبت
گشتی
رفتی؟!
